Sfinks
Verslag van een festivaldriedaagse
Tijdens de voorbije zomer werden er voor de meisjes van Stappen drie driedaagse kampen georganiseerd: een fietskamp (met de fiets van Gent naar Bobbejaanland), een Hollands kamp (met een dagje zee en een dagje Amsterdam) en een festivalkamp: twee meisjes gingen met begeleider Stijn en vrijwlliger Jolien meewerken op Sfinks in Boechout en genoten tussendoor van de concerten.
Stijn brengt verslag uit.
Vrijdag 28 juli
Charlotte was enthousiast en goedgemutst. Jill wat minder. Ze zei dat ze het niet zag zitten om mensen te bedienen aan de bar omdat ze niet zo sociaal is. Ik kon haar wat geruststellen door nog wat te schetsen hoe de shifts zouden verlopen. Om 10u30 zaten ze klaar in de auto om te vertrekken. De autorit was zeer aangenaam. We hebben luidkeels meegezongen met Marco Borsato.
Charlotte en Jill hielpen goed bij het opzetten van de tenten. De barshift (16u – 21u) ging zeer goed. We hadden een aangename groep. Charlotte en Jill konden het goed met de rest vinden. Het begon heel rustig, waardoor we het werk gewend konden worden. Naar het einde toe was het heel druk, tegen dan hadden we alles goed onder de knie. Op het einde heb ik Charlotte nog leren tappen, dat vond ze zeer leuk. Charlotte was echt in haar element achter de bar. Ook Jill amuseerde zich, ze wilde zelfs langer blijven werken.
Na de shift hebben we iets gegeten en gedronken en nog een optreden meegepikt. Er was veel ambiance, we bleven bij elkaar. (Charlotte legde haar arm om de hals van Jill, mooi om te zien). Na het optreden was er een klein incidentje. Ik vroeg wat ze wilden doen. Charlotte gaf aan dat ze moe was en wilde slapen. Jill trok haar schouders op en zei dat het haar om het even was. Zo zijn we dus vertrokken naar de camping, maar dat bleek dan toch niet naar de zin van Jill te zijn, die boos werd. We hebben ons even gesplitst. Na een gesprek met Jill, was het conflict snel opgelost.
Op de camping wilden de meisje nog douchen. We moesten lang wachten. Toen we de meisjes belden, werd er niet opgenomen. Lichte paniek. We gingen hen zoeken en vonden hen bij de stopcontacten, waar ze – in hun varkentjesonesie - hun gsm's zaten op te laden.
Zaterdag 29 juli
Jill was al vroeg wakker. We hebben al iets gegeten zonder Charlotte, die tot na twaalf uur bleef slapen. We zijn met z'n allen naar de winkel gereden om wat kleine inkopen te doen. Jolien is samen met Charlotte en Jill naar het festivalterrein gereden op een Thaise riksja. Dat vonden ze zeer leuk! Op het festival zijn we eerst naar de Markt gegaan (hoog hippiegehalte). We hebben daar elk een hennatattoo laten zetten.
Charlotte en Jill wilden graag Boef zien. Er was enorm veel volk voor dit concert. Wij stonden in het midden van de tent. De meisjes begonnen zich te irriteren aan mensen die tegen hen aanliepen, Charlotte heeft zelf iemand bij zijn kraag genomen. Om te kalmeren wilde ze een sigaret roken, maar de mensen rond haar begonnen hierover te klagen. Boef bracht veel ambiance in de tent, maar door de grote drukte werd de situatie gevaarlijk – er vielen verschillende mensen flauw – en moest het concert uiteindelijk stopgezet worden. Ook wij wisten helemaal bezweet aan het volk te ontsnappen.
De aanvang van onze shift (19u – 23u) verliep lastig. Het is altijd moeilijk om over te nemen op een druk moment en Jill kon het even niet aan. We moesten heel hard werken. Jill bleef doordoen en slaagde erin om rustig te blijven. Charlotte heeft alles gegeven, ze kon zelfs geen rookpauze nemen. Dikke pluim voor allebei!!
Na onze shift waren de meisje zeer trots en uitgelaten. We zijn nog iets gaan kopen om te eten en te drinken. We hebben ons in de zitzakken gezet, waar de meisje hun 'klop' kregen. Kort na twaalf uur zijn we naar de camping gegaan: douche, theetje drinken en gaan slapen.
Zondag 30 juli
Jill en Charlotte hebben geslapen tot 11 uur. We zouden die dag niet meer naar het festival gaan. Het was opnieuw een warme zonnige dag, maar we werden toch overvallen door een korte regenvlaag. De meisjes wilden naar de auto gaan om hun persoonlijke spullen weg te brengen en zich om te kleden. Ze wilden eerst niet meer uit de auto komen, maar begrepen al snel dat dit alleen maar in hun nadeel was.
De rit terug naar Stappen verliep niet gemakkelijk. Toen we stopten om water te kopen, wilde Charlotte niet uitstappen om te roken. Toen ze hier een opmerking over kreeg werd ze onbeleefd en boos. Het duurde wel even voor ze weer rustig was.
Terug in Stappen waren Jill en Charlotte positief over de driedaagse. Buiten enkele kleine akkefietjes en het lastige laatste uur was het een zeer geslaagd kamp!
Stijn Content
Residentieel begeleider
