Een fragment uit ‘What is love?’
Aïscha denkt terug aan gesprekken met haar begeleider…
De laatste keer dat hij mij interviewde, was ik niet meer in de instelling. Ik had net de sleutel gekregen van het appartement waar ik nu woon.
Ik moet nooit meer weglopen.
Soms heb ik er spijt van dat ik alles heb verteld op school. Het heeft veel kapot gemaakt. Door het proces ben ik mijn vader en mijn oudere broers kwijt geraakt. Mijn moeder is ook lang boos geweest. De laatste tijd is onze band beter, maar het blijft ingewikkeld.
Toch is het goed dat ik alles heb verteld. Ik ben dankbaar voor het leven dat ik nu heb. Er zijn veel mensen die slechter af zijn dan mij. Die gedachte helpt mij altijd.
“Wat is er voor jou belangrijk in het leven dat je nu hebt?”
Hij was daar weer met zijn vragen.
“Vrijheid.”
“Wat is vrijheid voor jou?”
“Doen wat ik wil doen en niet moeten doen wat ik niet wil doen.”
“Geloof jij nog in de liefde?”
“Ja. Dat geloof ga ik nooit opgeven.”
“Wat is liefde voor jou?”
“Aandacht.”
“Wat zou liefde nog kunnen zijn?”
“Liefde kan zo veel zijn.”
“Wie of wat geeft jou kracht?”
“Allah. Hij weet dat ik niet echt dood wil zijn.”
“Wie begrijp jou het best?”
“Mijn zus. Zij weet wie ik echt ben.”
“Wie geeft jou goede raad?”
“Mijn zus.”
“Welke goede raad heeft ze jou al gegeven?”
“Dat ik mijn leven niet mag vergooien aan de eerste de beste jongen. Omdat ik beter verdien.”
“Wie gelooft het meest in jou?”
“Jij.”
“Wie is jouw grote voorbeeld?”
“Nog altijd Mega Mindy.”
“Wat is jouw grootste wens?”
“Dat je mij niet zo veel vragen zou stellen.”
“Die wens gaat niet uitkomen. Wat is jouw op één na grootste wens?”
“Dat mijn verleden, mijn verleden wordt.”
“Wat wil je nog?”
“Een man. Kinderen.”
“En nog…”
“Op mijn eigen benen staan. Nieuwsgierig zijn.”
“En nog…” “Zingen. Dansen. Leven.”
