Logo

Nieuwsbrief


banner
trouw

Het verleden haalt je altijd in

Een gesprek met Nathalie Teirlinck, regisseur van 'Le passé
devant nous'



Elk jaar organiseert Stappen een benefietfilm in samenwerking met Cinema Sphinx. Dit jaar viel de keuze op 'Le passé devant nous', het subtiele langspeelfilmdebuut van de Gentse regisseuse Nathalie Teirlinck, waarin er zeer mooi wordt gespeeld door Evelyne Brochu (bekend van 'Orphan Black') en de zeer jonge Zuri François. De film gaat over een jonge vrouw, Alice, die werkt als escorte en die haar zoontje Robin achterlaat bij haar ex-vriend. Wanneer deze laatste sterft bij een ongeval, komt Robin weer in haar leven… Danny en Marjolein gingen alvast naar de film kijken en nodigden Nathalie Teirlinck uit in Stappen voor een gesprek.



Danny: De film gaat over een bijzondere relatie tussen een moeder en een zoon, maar ook over het omgaan met intimiteit…
Nathalie: Dat klopt. In welke mate zijn we in staat om ons kwetsbaar op te stellen tegenover anderen en daardoor dicht bij elkaar te komen? Is het veiliger om niemand om je heen te hebben, om van niemand te houden en dus ook niet het risico te lopen om mensen te verliezen of mensen teleur te stellen? Dat waren de vragen waaruit het scenario is ontstaan. En het moederschap was voor mij de ideale invalshoek voor een film over deze vragen.

Danny: Want het moederschap verplicht je om je kwetsbaar op te stellen?
Nathalie: Ja en dat is precies wat Alice niet kan. Terwijl ze in haar werk als escorte, waarin je onpersoonlijk hoort te zijn, haar klanten juist wel op een meer persoonlijke manier probeert te benaderen. Voor Alice is haar werk een ruimte waarin ze op een veilige manier kan experimenteren met intimiteit en kwetsbaarheid. Zoals andere mensen naar horrorfilms kijken om op een veilige manier de angst te ervaren die ze in het echte leven proberen te vermijden.

Marjolein: Mijn favoriete scène is die waarin het zoontje de kleren van zijn moeder heeft aangetrokken. Het is heel mooi om te zien hoe hij houvast biedt aan zijn moeder.
Nathalie: In die scène is er voor het eerst weer verbinding is tussen moeder en zoon. Ik vind dat kinderen heel erg worden onderschat. Kinderen hebben een heel groot aanpassingsvermogen. Ze zijn emotioneel vaak flexibeler dan volwassenen. Het jongetje in de film, Robin, is gebaseerd op mijn 3 neefjes die 3, 5 en 6 jaar waren toen ze van de ene dag op de andere hun moeder verloren. Ze rouwden elk op een heel andere manier, maar ze hadden alle drie een grote weerbaarheid. Ze gaven hun gevoel een plaats en wilden vooral niet betutteld worden. In tegenstelling tot Alice heeft Robin nog niet geleerd om maskers op te zetten. Hij heeft nog niet de middelen om een muur op te trekken, zoals volwassen vaak doen. En misschien is hij daarom emotioneel intelligenter dan zijn moeder. Al maakt het hem natuurlijk heel kwetsbaar.

Danny: Worden mensen minder kwetsbaar naarmate ze ouder worden?
Nathalie: Ik denk dat ze kwetsbaarheid min-der toelaten. Hoe dat komt? Omdat ze streven naar perfectie en ideaalbeelden, misschien? Gekwetst worden doet ook pijn natuurlijk, waardoor je geneigd bent om je daar van af te schermen. Het risico is dat je gevoeligheid verloren gaat en je een Alice wordt. Maar het hoeft niet zo te eindigen. Ik denk niet dat mensen kunnen transformeren, maar ze evolueren wel. In de loop van de film worden er zaadjes geplant en op het einde heeft Alice voor het eerst de mogelijkheid om iets met haar verleden te doen. Het kind is een spiegel geweest en wat er verder ook zal gebeuren, dat kan niet ongedaan gemaakt worden.

Danny: De titel, 'Le passé devant nous', suggereert dat Alice heel erg wordt bepaald door het verleden. Toch kom je over dat verleden niet zo veel te weten…
Nathalie: Dat is bewust. Ik geloof niet in het zoeken naar één duidelijke oorzaak in het verleden die verklaart waarom een mens vandaag is zoals hij of zij is. Ik denk dat we de optelsom zijn van zeer veel gebeurtenissen. De thema's tijd en verleden worden misschien niet expliciet aangeraakt in de film, maar zijn volgens mij wel sterk aanwezig: in het verschijnen van het zoontje, in het contrast tussen Alice, die graag wil vergeten en haar vader, die aan Alzheimer lijdt en gedoemd is om te vergeten, … Wat ik met de titel vooral wil zeggen, is dat je het verleden niet kan afblokken, zoals Alice probeert. Het verleden haalt je altijd in.

Danny: Hoewel de film focust op de relatie tussen moeder en kind, voel je ook voortdurend dat andere mensen meekijken naar het moederschap van Alice en haar een spiegel voorhouden. Rust er een taboe op het niet kunnen opnemen van de moederrol?
Nathalie: Een gigantisch taboe. De film toont dan nog een extreem voorbeeld, in feite begint het al veel vroeger. Denk aan de radiopresentatrice Siska Schoeters die heel Vlaanderen over zich heen kreeg omdat ze in een interview durfde te zeggen dat ze soms blij was wanneer haar kleine fuckers eindelijk in hun bed lagen. Gewoon omdat ze durfde te zeggen: 'Help, het lukt mij soms niet zo goed.' Waarom zou je kwetsbaar durven te zijn als je de hele wereld tegen je kan krijgen? Ik heb veel jonge ouders geïnterviewd en het was heel moeilijk om hen over hun angsten en hun last te laten spreken.

Danny: Marjolein, jij hebt ook een bijzondere relatie met jouw moeder. Waren er momenten in de film waarin je jezelf kon herkennen?
Marjolein: Ik moet denken aan de scène waarin Alice en Robin met ellebogen op de rand van het balkon staan te kijken. In de relatie tussen mij en mijn moeder is er vaak spanning, maar onlangs zaten we op onze knieën in de zetel om naar buiten te kijken, in precies dezelfde houding. En mama zei: "Moet dat nu? Het waait zo…" Dat zijn van die kleine momenten waarop mijn mama en ik elkaar vinden. Want eigenlijk lijken we in heel veel dingen op elkaar. Op zo'n momenten is het in al zijn eenvoud gewoon even ok.

Danny en Marjolein

De benefietfilm in Sphinx met verwenreceptie in de Sint-Niklaaskerk gaat door op zondag 23 april 2017 om 10u30. Kaarten kosten 20 euro en kunnen besteld worden bij Stappen. De winst gaat naar het zorgfonds van Stappen.


Terug naar nieuwsoverzicht.


Verzonden door vzw Stappen
westveldstraat 1, 9040 Sint-Amandsberg
09/228.26.57
Uitschrijven

Facebook