ODE AAN PRUTSERS
ofwel Knuffels voor Kneusjes
Belangrijk is ook een goede kluns te kunnen zijn.
Ik heb het niet over beginnelingen en eerbied, maar over glasscherven in confituur in glasscherven op de parking van de supermarkt.
Zo van die sporadische lompigheden waar eigenlijk niemand van gespaard blijft.
Als ik over een kassei struikel, sla ik zeer zeker een onbeholpen figuur, maar als 't niet al te veel pijn doet mag je daar wel mee lachen.
Misschien ben ik op een dag wel superbehendig, dan verijdel ik val na val met ongeziene nonchalance.
Waarschijnlijk niet.
Dan wordt het een vermakelijke zekerheid in mijn leven en zo wil ik er meer.
Iedereen mag knoeien als een volwassen mens.
Daar hangen criteria aan vast: Ge ruimt uw eigen troep op en zet heel even uw trots opzij om toch maar de gebruiksaanwijzing van uw mottige staafmixer erbij te nemen.
En toelachen is altijd goed, ook als je 't zelf doet.
De behendigheid waarmee ik gisteren over die kasseiweg wandelde, kan je nog het best vergelijken met een legerbroek vol fluoriserende sterretjes:
Het heeft een zekere komische waarde en je kan er echt niet mee naar de oorlog.
Ziezo.
Marjolein Dijkstra
