A Westveld Story
Een terugblik op het straatfeest van 23 juni 2017
Er was eens…
Een warme zomerdag in juni.
Ik wandel het Westveld in…
Voor mij, een gigantisch opblaasbaar kasteel.
De kindjes vliegen wild in het rond over de poorten van dit luchtkasteel.
Ik neem de loopbrug naar de feestelijke burcht van Koning Stappen.
Overal glimlachende mensen en heel veel
uitbundige wensen.
'Wat wens jij?' , vraagt een jongeman met
krullen en een felgekleurd petje.
Wensen, mensen, wilde dromen en de zon die van geen ophouden weet.
Prinsessen , wilde feeën en nog wildere vuurmannen, hier en daar wat bruggenbouwers.
Achter het grote vuur staat de Koning van het vuur. Hij vertelt hoe hij al achttien pittige jaren het vuur trotseert in het Westveld,
van hevige bosbranden, kleine kampvuurtjes tot rook waar niet altijd vuur was.
Ik lijk terechtgekomen in een sprookje waar het innerlijke kind weer buiten mag spelen iets tot na den donker. De buren komen ook eens piepen: wat gebeurt daar allemaal op den hof? Wie zijn die meisjes?
Die meisjes wonen hier, zijn hier, maar vandaag vooral één voor allen en allen voor één, met een verhaal.
De verhalen verbinden, vertellen en ontluiken.
Leiden een eigen leven,
worden verteld,
gehoord en ontdekt.
Ik wandel het museum van Maaike eens binnen, die hier in Stappen woont.
Maaike is niet thuis vandaag, maar wij mogen komen kijken hoe ze leeft, wat ze eet en hoe ze stiekem de poes eten geeft.
Op de achtergrond hoor ik heel veel verhalen, een eigen radio.
Een mini-samenleving lijkt geboren.
Drank, eten en vertier.
'Wilt u eens proeven meneer?' vraagt een meisje achter de bar.
'Een negenduusd misschien? Of houdt u meer van YOLO, voor de zoetekauwen? TSEMIJNIE schijnt ook wel lekker te zijn, als u van watermeloen houdt, tenminste.
Een versgebakken pizza recht uit een houtoven, een pannenkoek misschien?'
Radio Dada draait rustig door: 'Wat zou jij graag willen horen?'
Vraag gerust een plaatje aan, vlij je rustig in onze caravan.
Vertel ons je verhaal, zonder varkentjes met een lange snuit of lang en gelukkig leven.
Hier kan het een plekje krijgen, al is het maar voor even.
Wat verder Een klapsalon, Coup de jour, wild festijn viert hoogtij op ieders hoofd.
Rood- groen-paars, wat lak,
en een gezonde dosis klap.
Ware metamorfoses, nieuwe mensen en nog meer wensen.
Als klap op de vuurpijl: een apotheose, een
medley van weleer, er wordt wild gedanst.
De vuurmannen, pink prinses, de bruggen
bouwers en zelfs Maaike komt binnengewaaid.
A Westveld story, u was geweldig.
Dit pop-up koninkrijk sluit zijn poorten.
Lisa Vermaercke
Contextbegeleider en projectmedewerker
Een hartelijke sfeer, prikkelende creativiteit, veel lekkers en veel mensen-voor-mensen…
Fraai wat 'Stappen' voor mekaar wist te brengen en voor ieder - jong en minder jong - had bedacht. En je hoefde het niet allemaal zelf te ontdekken. Een opvallend, rondtrekkend jong volkje nodigde de bezoeker uit om te participeren, verwachtingen te uiten en die op een groot wensbord - liefst met een tekening - aan 'de wereld' te verkondigen.
Of die 'old timer meeting' er dan toch nog zal komen ? Want ja, daar droom ik toch al wel langer van.
Stel je voor… tientallen bolides die de straten van 't Westveld als rustpunt uitzoeken.
Een pizza-pauze op de binnenkoer van Stappen… pizza's gebakken in onze oven aan de straatkant natuurlijk. Veel bekijks voor de opgesmukte machines. En nog meer waardering en verwondering om de zorg die de eigenaars aan hun pareltjes besteden.
Nieuwsgierig naar het verhaal van ieder vehikel en geamuseerd door de gezonde trots van de – als het even kan in aangepaste kledij gestoken - bestuurders.
Nostalgie? Misschien.
Maar daar is niets mis mee als het je in je handelen niet verlamt of je de energie ontneemt om de toekomst aan te pakken. Uiteindelijk reikt het verleden wel altijd lessen aan die te vaak uit het oog worden verloren.
De geschiedenis herhaalt zich: een gekend gezegde.
Het gaat echter om meer, veel meer…
Eigenhandig en met passie een verleden terug tot leven brengen en in alle glorie herstellen.
Van mechanische handigheid over het oog hebben voor kunstig afgewerkte details.
Een koplamp die méér is dan een lichtbron. Een deurknop die de functionaliteit ervan overstijgt. Een teken dat symbool staat voor de eigenheid van het merk en waarmee de chauffeur zich zo graag vereenzelvigt.
Veraf van Stappen?
Toch niet. Oog hebben voor het detail, voor de zorgvuldige afwerking van opdrachten en uitrusting, voor de essentie van activiteiten en voor het centraal stellen van het merk 'mens' zijn karakteri-stieken die Stappen in zich draagt en koestert.
Dat was duidelijk te zien en te ervaren tijdens het buurtfeest...
waar de buurt dus met waardering en bewondering in heeft geparticipeerd.
Dat feest ligt ondertussen al enkele maanden achter de rug.
Maar de voortstuwende herinnering blijft.
Te koesteren als een bron van energie voor iedere nieuwe uitdaging.
… zoals het organiseren van een old-timer-meeting?
Freddy Poelman
Vrijwilliger
